Pobo

Pobo ye, usualmente, cuncebido cumo un cunjunto d'andibíduos que, nun dado momiento stórico, custitui ua nacion. Se, por bezes, esta coincide cula totalidade dun território a eilha associada, cumo normalmente acuntece, ye tamien l cunjunto de ls cidadanos dun paíç, ó seia, las pessonas que, mesmo que custituindo-se de defrentes etnias, stan binculadas a un detreminado regime jurídico, a un Stado. Na lhenguaige bulgar, la palabra "pobo" puode referir-se a la populaçon dua cidade ó region, a ua quemunidade ó a ua família; tamien ye outelizada para chamar ua poboaçon, giralmente pequeinha.^[1]

La berdadeira ourige de l termo "pobo" era para se referir la classe plebeia dua populaçon ó sociadade.

Stória

De l punto de bista stórico, l termo "Pobo" (de l lhatin populus, de l etrusco pupluna) tubo acepçones bien defrentes. Pa ls griegos i romanos, l pobo que tenie la capacidade de decidir subre ls assuntos de l stado era cumpuosto solo puls cidadanos cun çponibelidade de tiempo i recursos para esso.

Na Bíblia, l "pobo de Dius" referie-se als heibreus i, a partir de l Cuncílio Ecuménico Baticano II, passou eigualmente a referir-se als seguidores de la Eigreija Crestiana.

Na Eidade Média, l pobo era l "Terceiro Stado", ó seia, la plebe, sin dreitos de cidadano, i quedou cun esse "stado" até als nuossos dies, cunsidrado cumo la massa de cidadanos sin capacidade psicológica para participar na geston de l stado.

Mais tarde, culs Çcubrimientos i la colonizaçon, quando se "çcubriran" i submetírun outros pobos, ambentórun-se ls "pobos naturales", "pobos primitibos" ó "pobos andígenas" que, na segunda metade de l seclo XX, passórun a ser zeignados por etnias.

Grupos étnicos minoritairos drento de l Stado

Tal cumo ls cunceitos de raça i nacion, l d'etnicidade zambolbiu-se ne l cuntesto de la spanson colonial ouropeia, quando l mercantelismo i l capitalismo promobian mobimentaçones globales de populaçones al mesmo tiempo an que las frunteiras de ls stados éran defenidas mais clara i rigidamente. Ne l seclo XIX, ls stados modernos, an giral, percurában lhegitimidade reclamando la repersentaçon de "naciones". Inda assi, ls stados-nacion ancluen siempre populaçones andígenas que fúrun scluídas de l porjeto de custruçon de la nacion, ó recrutan trabalhadores de l sterior de las sues frunteiras. Estas pessonas custituen, tipicamente, grupos étnicos. Por bias desso, ls nembros de grupos étnicos questuman cunceber la sue eidantidade cumo algo que stá fura de la stória de l stado-nacion – quier cumo altarnatiba stórica, quier an tenermos nun stóricos, quier an tenermos dua lhigaçon a outro stado-nacion. Esta eidantidade spressa-se, muitas bezes, atrabeç de "tradiçones" bariadas que, ambora séian frequentemente ambençones recentes, apelan a ua cierta noçon de passado.

Alguns pensadores çcutiran que la lhegitimidade de stados modernos debe ser baseada nua noçon de dreitos políticos para sujeitos andebiduales outónomos. D'acuordo cun este punto de bista, l stado nun puode recoincer l'eidantidade étnica, nacional ó racial i debe, preferibelmente, reforçar l'eigualdade política i lhegal de todos ls andibíduos. Outros, cumo Charles Taylor i William Kymlicka, argumentan que la noçon de l'andibíduo outónomo ye eilha própia un custruto cultural, i que nun ye nin possible nin correto tratar pobos cumo cunjuntos d'andibíduos outónomos. D'acuordo cun esta oupenion, ls stados dében recoincer la eidantidade étnica i zambolber porcessos ne ls quales las necidades particulares de grupos étnicos puodan ser lhiebadas an cunta ne l cuntesto dun stado-nacion.

Ver tamien

Refréncias

↑ «Dicionário Michaelis – Povo» (an pertués)

[1] «Dicionário Michaelis – Povo» (an pertués)

[1]