Simónides (an griego: Σιμωνίδης, trasl. Siōnídēs) de Ceos (an griego: Σιμωνίδης ὁ Κεῖος; ca. 556 a.C. — 468 a.C.) fui un poeta griego, l maior outor d'eipigramas de l período arcaico. Marca ua mudança na Tradiçon Poética pus ye l purmeiro a fazer de la Poesie un oufício i recebir benefícios por eilha. Al mesmo tiempo situa la funçon poética a partir dun nuobo ángulo: l sfuorço de reflexon subre la natureza de la Poesie. Ye la Simónides que la Antiguidade atribui la famosa defeniçon: “La pintura ye ua Poesie silenciosa i la Poesie ye ua pintura que fala”. Simónides marcarie l momiento an que l'home griego çcubre l'eimaige. El serie l purmeiro testemunho de la teorie de l'eimaige, ó Mimesis (SETTI, 1958: 78). 

Biografie eiditar

Segundo l geógrafo Pausánias, Simónides passou un tiempo na corte de Hiiran, tirano de Siracusa. 

L porsor de retórica romano Quinteliano comenta que Simónides fui la purmeira pessona la çcubrir l'arte de a mimória, i eilustra cun un eipisódio de la sue bida. Tenendo sido cuntratado para declamar ls dotes atléticos dun bencedor ne l pugelismo, acrecientou eilogios la Castor i Pólux na sue ode. Por causa desso, el nun recebiu to l pagamiento cumbinado, sendo dezido qu'el cobrasse l resto de ls dióscuros. Durante l banquete an honra al atleta, Simónides fui chamado para fura de l salon, por dous moços, mas al salir, el nun ancuontrou naide - i neste momiento l salon zabou. Ls cumbidados quedórun tan çfigurados, que nin ls própios parientes reconhecírun ls cuorpos, mas Simónides cunseguia se lembrar satamente adonde quedaba cada cumbidado, i assi cada cuorpo fui eidantificado. Un de ls muortos neste zabamiento fui Scopas, un nobre de la Tessália, para alhá de bários çcendentes dun outro Scopas, ancestral eipónimo dua amportante família de la Tessália. 

Poesie eiditar

La reflexon subre la Poesie, sue funçon i sou oubjeto própio, cunsuma la rutura cula tradiçon de l Poeta anspirado, que diç la Alétheia tan naturalmente quanto respira. Mas la zbalorizaçon de Alétheia nun ye anteligible, la nun ser an sue relaçon cun ua inobaçon técnica, que ye un outro aspeto fundamental de la secularizaçon de la Poesie amprendida por Simónides. To ua Tradiçon atribui-le l'ambençon de la Mnemotécnica, l que senefica ne l praino poético la colocaçon an prática de procedimientos de memorizaçon. 

Até Simónides la Mimória era un strumiento fundamental pa l Poeta: funçon de caráter relegioso que le permitie coincer l passado, l persente i l feturo. Atrabeç dua bison eimediata, atrabeç de la Mimória, l Poeta entraba ne l para alhá, atingie l'ambesible. Cun Simónides la Mimória torna-se ua técnica secularizada, ua faculdade psicológica que cada un eiserce mais ó menos segundo regras defenidas, al alcance de todos. Nun ye mais ua forma de coincimiento prebilegiada, nin cumo la Mimória de ls Pitagóricos, un eisercício de salbaçon; ye l strumiento que cuntribui pa l daprendizado dun oufício. Ne l lugar de la mítica Alétheia Simónides rebindica la Doxa. Retomando las palabras de Platon, la retórica ye “ua prática qu'eisige ua alma dotada de penetraçon i audácia, i naturalmente, ata pa l trato culs homes” (JAEGER, 1995: 335). 

Traduçones eiditar

  • Poemas da Antologia Grega ou Palatina. José Paulo Paes (trad.). São Paulo: Companhia das Letras, 1995.

Ligaçones sternas eiditar

Portal Græcia Antiqua - epigramas de Simônides traduzidos do grego para o português Arquibado an 2008-10-07 ne l Wayback Machine.