Lhénguas germánicas

Las lhénguas germánicas son un grupo de lhénguas cun un ourige quemun, faladas giralmente pulos çcendentes de ls pobos germanicos i faladas percipalmente an Ouropa i América de l Norte.

Classeficaçon eiditar

Las lhéguas germánicas debíden-se an trés grupos

  • Grupo oucidental
  • Grupo nórdico ó setetrional
  • Grupo ouriental

Stória eiditar

Pensa-se que todas las lhénguas germánica, tubírun un ourige quemun, l protogermánico. L protogermánico solo puodo ser recustruido, por meio de l método recustrutibo de cumparaçon, porque nun eisisten anscriçones scritas de esta heipotética lhéngua.

Caratelísticas girales eiditar

La maiorie de las lhénguas germánicas çtínguen género gramatical, númaro gramátical i causos gramaticales. Assi i todo, la lhéngua germánica mais falada, l anglés, perdiu la cumplexidade gramatical persente ne l restro de las lhénguas de sou grupo, trasformando-se nua lhéngua analítica.

Scrita eiditar

Las purmeiras eibidéncias de las lhénguas germánicas bénen de nomes registrados ne l purmeiro seclo, por Tácito (an special an sou obra Germania), mas la scritura mais antiga germánica remonta al seclo II antes de Cristo ne l casco Negau. Cerca de l seclo II dc, alguns ouradores de las purmeiras bariadades germánicas zambolbírun l Futhark antigo, ua forma primetiba de l alfabeto rúnico. Las purmeiras anscriçones rúnicas tamien stan maiormente lhemitadas als nomes de pessonas, i defíceles de anterpretar. La lhenguaige gótico fui screbida an alfabeto gótico zambolbido por l oubispo Ulfilas an sou traduçon de la Bíblia ne l seclo IV. Mais tarde, ls sacerdotes crestianos i ls monges que falában i lhian lhatin, para alhá de sues bariadades natibas germánicas, ampeçórun a screbir las lhénguas germánicas cun lhetras lhatinas, un cachico demudadas. Assi i todo, durante la época de ls bikings, las lhetras de l alfabeto rúnico mantubírun-se an uso quemun an ls países scandinabos.

Para alhá desso de outelizar l alfabeto lhatino padron, muitas lhénguas germánicas outelizórun ua bariadade de acentos i lhetras adecionales, cumo la diéresis, la ß (Eszett), IJ, Ø, Æ, A, A, U, O, Ð, Ȝ, i las runas Þ i Ƿ.