Evémero (an griego chamado Ευημερος, trasl. Euémeros; c. 330 a.C., Messina, Sicília[1][2] — cerca de 250 a.C., Alexandria, Eigito) fui un scritor i heirmeneuta griego de la época heilenística, pai de la corriente heirmenéutica coincida cumo eibemerismo. Segundo el, ls personaiges mitológicos son seres houmanos dibenizados pul medo ó pula admiraçon de ls pobos. El era amigo de l rei Cassandro, de la Macedónia, i biajou mui pul mundo griego.

Teologie eiditar

Un testo de Eibémero, parte de la Stória Sagrada, fui preserbado ne l libro BI de la Biblioteca Stórica de Diodoro de la Sicília, citado por Eusébio de Cesareia na Praeparatio eibangelica, 2. 2. 59B-61A. 

Eibémero defendia que ls scritores de ls mitos (Homero, Heisíodo, Orfeu i outros) habien ambentado stórias monstruosas subre ls diuses.

Nua de las sues biaiges, el parou na ilha Panchaea, para alhá de la Arábia, adonde ouserbou l culto local als diuses. Ne l templo de l'ilha habie anscriçones culs atos de Urano, Cronos i Zeus. 

Urano fui l purmeiro rei, tenie coincimientos d'astronomie, i fui l purmeiro a honrar ls diuses de ls cielos cun sacrifícios, l que fizo cun qu'el ganhasse l nome de Urano ó ls cielos. 

Urano tubo dous filhos i dues filhas cun Héstia: Titana, Cronos, Reia i Deméter. Cronos sucediu Urano, i se casou cun Reia, cun quien tubo ls filhos Zeus, Heira i Posidon. Zeus sucediu Cronos, se casou cun Heira, Deméter i Témis, cun quien tubo, respetibamente, ls curetes, Perséfone i Atena. 

Zeus fui a la Babilónia, ancuontrou-se cun Guapo, i depuis fui a l'ilha de la Panchaea, adonde stableciu un altar la Urano. An seguida biajou pa la Síria, adonde se ancuontrou cun sou rei Casius, i cunquistou la Cilícia de l sou gobernador Cílix. 

Zeus besitou bárias outras naciones, i fui publicamente proclamado cumo dius . 

Outro testo de Eibémero fui preserbado por Latáncio, atrabeç de la traduçon de Énio. Nesta berson, Eibémero recolheu las anscriçones dua coluna d'ouro ne l tiempo de Júpiter an Trifelia, qu'habie sido colocada pul própio Júpiter, cuntando ls sous feitos, para serbir cumo memorial. Un de ls atos de Júpiter fui antregar la Netuno l comando de ls mares, de las ilhas i de las regiones costeiras. Júpiter tamien oufereciu sacrifícios al sou abó Cœlus, que morriu ne l Ouceano i fui anterrado an Aulatie. L purmeiro grande rei fui Cœlus, que reinou junto de sous armanos, seguido de Saturno. 

L capítulo XIV de l Libro I de Anstituiçones Debinas ye dedicado a la Stória Sagrada de Eibémero i Énio: Saturno se casou cun Oups, mas Titana, qu'era mais bielho que Saturno, eisigiu l reino para si. Besta, mai de Saturno, i sues armanas Ceres i Oups, recomendórun que Saturno nun desse l reino para Titana, i Titana acabou aceitando, mas cula cundiçon de que se Saturno tubisse filhos homes, el nun ls criarie, de forma que la sucesson passasse pa ls filhos de Titana. Saturno assi fizo, matando sous filhos homes, até quando nacírun mielgos, Júpiter i Juno; Juno fui apersentada la Saturno, i Júpiter fui dado la Besta, que l criou scondido de Saturno. Quando naciu Netuno, Oups tamien l criou an segredo. Analogamente, quando nacírun ls mielgos Pluton i Glauca, solo Glauca fui apersentada la Saturno, sendo Pluton scondido, mas Glauca morre inda moço. Quando Titana çcubriu que Saturno tubo filhos homes, el l'atacou cun sous filhos, ls titanas, i trancou Saturno i Oups nua muralha, colocando-los sob guarda. Quando Júpiter creciu, el bieno cun un eisército de cretenses, derrotou Titana, libertou sous pais i boltou para Creta. Mas Saturno oubiu un oraclo de que Júpiter l spulsarie de l reino, tentou matá-lo, mas Júpiter çcubriu l praino i baniu Saturno pa la Eitália. 

Notas i refréncias eiditar

Notas eiditar


Referências eiditar

  • O texto dos fragmentos de Evêmero, mais os fragmentos presentes em Ênio e Diodoro da Sicília, encontra-se no n.º 63 de Die Fragmente der griechischen Historiker, de Jacoby.


Ligaçones sternas eiditar