Blóssio Emílio Dracóncio (an latin: Blossius Aemelius Dracontius; ca. 455–ca. 505 (50 anhos)), natural de Cartago, fui un poeta crestiano que bibeu na parte final de l seclo V. 455Modelo:Morte

Bida eiditar

De uma família de proprietários de terra, praticou a advocacia. Depois da conquista do norte da África pelos vândalos, Dracôncio primeiro recebeu permissão para manter suas terras, mas foi depois roubado e atirado na prisão pelo rei vândalo, cujos triunfos Dracôncio omitiu ao mesmo tempo que escrevia um panegírico sobre um governante estrangeiro e inimigo dos vândalos.

Mais tarde, Dracóncio cumpós un poema eilogioso subre l rei pedindo-le perdon i amplorando sue soltura. L resultado nun se sabe, mas supones-se que Dracóncio tenga cunseguido sou antento i eimigrou pa l norte de la Eitália an busca de paç. Este relato ye cunsistente cula çcubierta, an Bobbio, dun manuscrito de l seclo XV, atualmente na Biblioteca Nazionale de Nápoles, cun dibersos poemas de Dracóncio (chamado "Carmina minora").

Obras eiditar

Sue obra mais amportante ye la "De laudibus Dei", an trés belumes. L relato subre la criaçon, qu'acupa buona parte de l purmeiro libro, era, la percípio, eiditada separadamente cul títalo de "Heixamiran" i fui solo solo an 1791 que ls trés libros fúrun eiditados juntos por Faustino Arébalo. L'apologie ("Sastifatio") cunsiste de 158 dísticos eilegíacos i supone-se que l rei citado seia Guntamundo (r. 484-496). La "Carmina minora", quaije to an berso heixámetro, cunsiste d'eisercícios scolares i declamaçones retóricas, antre outras, de la fábula de Hylas, cun un prefácio al sou tutor, l gramático Feliciano, de l rato de Heilena, la stória de Medeia i dous eipitalámios. Ye probable inda que Dracóncio seia l'outor de "Orestis Tragoedie", un poema duns 1 000 heixámetros cuja lenguaige, métrica i tratamiento giral de l tema ten grandes semelhanças cun outras obras de Dracóncio. 

Las oupeniones difíren subre sous méritos cumo poeta, mas, quando se permite algun sagero retórico i la cunsequente falta de lucideç, sues obras demunstran un cunsidrable bigor de spresson, grandes coincimientos de la Bíblia i de la literatura romana clássica.