Lúcio Apuleio (an latin: Lucius Apuleius; Madaura, na atual Argélia, c. 125 - Cartago, c. 170) fui un scritor i filósofo médio platónico romano. 

Repersentaçon de Apuleio, ladeado por Pánfila, que se trasforma an coruja, i pul asno d'ouro.

Apuleio nace an Madaura, pequeinha mas amportante colónia romana. Sue família, probeniente de la Eitália, era abastada i anfluente: l pai fura cónsul, la mais alta magistratura municipal de la Roma antiga, i deixara als dous filhos ua cunsistente hardança de quaije dous milhones de sestércios. 

Passado ls purmeiros studos de gramática i retórica trasferiu-se para Cartago, adonde aperfundou sous coincimientos de poesie, geometrie, música i subretodo de filosofie, cujos studos cuncluiu mais tarde an Atenas. 

Antressaba-se tamien puls ritos sotéricos: an Cartago, puls mistérios de Sculápio, l correspondente romano de Asclépio, l dius griego de la medecina i de la cura, i, an Atenas, puls mistérios eileusinos. 

Casou-se cun ua biúda rica, Emília Pudentila, i fui acusado puls parientes de sue mulhier d'haber outelizado magie para oubter sou amor. Defendiu-se atrabeç dua célebre Apologie, que se cunserbou até ls nuossos dies. 

Sue obra mais famosa ye Metamorphoseon Libri XI (Onze libros de metamorfose), mais coincida cumo L'asno d'ouro. Apuleio screbiu tamien: Floridas (fragmientos de çcursos) i De Deo Socratis. 

Ligaçones sternas eiditar