Anna Akhmátoba (an russo i ucraniano: А́нна Ахма́това, Odessa, 23 de júnio de 1889 — Leningrado, 5 de márcio de 1966) ye l pseudónimo de Anna Andrebna Gorenko (russo: А́нна Андре́евна Горе́нко; ucraniano: А́нна Андрі́ївна Горе́нко), ua de las mais amportantes poetisas acmeístas russas. 

Ampeçou a screbir poesie als onze anhos d'eidade, mas l pai, un angenheiro nabal, temia que Anna benisse a desonrar l nome de la família, cumbencido de star a adebinar hábitos decadentes associados a la bida artística. Assi, assinou ls sous purmeiros trabalhos cul purmeiro nome de la sue bisabó, Tatar. 

Anque de l sou pai tener abandonado la família, quando Anna cuntaba solo dezesseis anhos, cunseguiu prosseguir ls sous studos. Antoce, nun solo studou ne l liceu femenino de Tsarskoe Selo i ne l célebre Anstituto Smolnyi de San Petersburgo, cumo tamien ne l Liceu Funduklebskaia de Kieb i nua faculdade de Dreito, an 1907. 

L'obra de Akhmatoba cumponen-se tanto de pequeinhos poemas líricos cumo de grandes poemas, cumo l Requien, un grande poema acerca de l terror stalenista. Ls temas recorrentes son l passar de l tiempo, las recordaçones, l çtino de a mulhier criadora i las deficuldades an bibir an screbir a la selombra de l stalenismo. 

1989

Ls sous pais separórun-se an 1905. Eilha casa-se cul poeta Nikolai Gumileb an 1910. L filho deilhes, nacido an 1912, ye l storiador Leb Goumileb. 

Akhmatoba tubo ua longa amisade cula poetisa Marina Tsbetaeba, sue cumpatriota. Estas dues amigas trocórun ua correspondéncia poética. 

Nikolai Gumileb fui eisecutado an 1921 por causa d'atebidades cunsidradas anti-sobiétes; Akhmatoba fui fuorçada al siléncio, nun podendo la sue poesie ser publicada de 1925 a 1952 (scetuando de 1940 a 1946). Scluída de la bida pública, bibendo dua eirrisória penson i fuorçada a ir fazendo traduçones d'obras de scritores cumo Bitor Hugo i Rabindranath Tagore, Akhmatoba ampeçou, passado la muorte de Stálin, an 1953, a ser reabelitada, tenendo-le sido outorizada ua biaige la Eitália para recebir l prémio literairo Taormina i la Oxford para recebir un títalo honorairo, an 1965. 

Na generalidade, la sue obra ye caratelizada pula aparente simplicidade i naturalidade i pula percison i clareza de la sue scrita.

Ligaçones sternas eiditar