Período colonial de ls Stados Ounidos de la América

La region que atualmente cumpone ls Stados Ounidos de la América era oureginalmente habitado por natibos amaricanos. La 'stória scrita de ls Stados Ounidos de la América' ampeça-se, mas, a partir de l ampeço de l seclo XVI, quando ls purmeiros sploradores ouropeus zambarcórun an defrentes regiones de ls atuales Stados Ounidos.

Esta páigina ó cacho fui traduzida outomaticamente i percisa de ser rebista por un falante natibo de mirandés. Se sabes bien mirandés ajuda la Biquipédia rebendo este artigo. Apuis de la rebison apaga esta marca. Oubrigado!

Al lhongo de l final de l seclo XVI, ls angleses ampeçórun la colonizaçon de la América de l Norte. Las purmeiras tentatibas de colonizaçon de l cuntinente norte-amaricano, notablemente la Quelónia de Roanoke, falhórun, mas outras quelónias fúrun lhougo stablecidas. Ls quelonos que benirun al Nuobo Mundo nun éran un grupo homogéneo, mas si pertencian a a ua bariadade de defrentes grupos sociales i relegiosos, que anstalórun-se an defrentes partes de la cuosta lheste de ls Stados Ounidos ne l Ouceano Atlántico. Ls quakers de la Pensilbánia, ls puritanos de la Nuoba Anglaterra, ls assentadores an busca de ouro de Jamestown i ls prisioneiros de la Geórgia benirun al nuobo cuntinente por ua grande bariadade de rezones, i criórun quelónias cun defrentes struturas políticas, sociales, relegiosas i eiquenómicas. Anquanto esto, l sudoeste i l sudeste de ls Stados Ounidos fúrun colonizados por spanholes, i la region central, puls franceses. Partes de las Treze Quelónias fúrun colonizadas purmeiramente puls suecos i puls nerlandeses, mas fúrun caturadas puls angleses durante la década de 1660.

Storiadores tipicamente reconhecen quatro regiones que tornarian-se posteriomente las Treze Quelónias británicas i l lheste de ls Stados Ounidos: la Nuoba Anglaterra, las Quelónias Antermediárias, las Quelónias de la Baía de Chesapeake i las Quelónias Meridionales.

Período pré-quelonial eiditar

Por miles de anhos, cientos de tribos natibo amaricanas (bien cumo ls natibos polinésios de l Habaí i outros territórios ansulares na Polinésia de ls atuales Stados Ounidos) habitórun la region que atualmente cumpone ls Stados Ounidos de la América. Estas tribos natibas amaricanas pertencian a ua grande bariadade de grupos culturales, cujas tribos éran aliadas ó neutras antre si, i possuían culturas i lhénguas semelhantes. Alguns destes grupos ancluen ls iroqueses, ls algonquinos, ls sioux, ls squimós i ls uto-astecas. Bários destes grupos natibos amaricanos formórun ceblizaçones abançadas, cumo ls uto-astecas ne l centro-sul i ls iroqueses ne l nordeste de ls atuales Stados Ounidos.

Las stimatibas de la populaçon natibo amaricana ne ls Stados Ounidos ne ls anhos que procedírun a la chegada de ls purmeiros sploradores ouropeus barian antre un la mais de quinze milhones. Acradita-se que ls purmeiros natibos andígenas de l Habaí zambarcórun ne l arquipélago hai miles de anhos atrás, an barcos rústicos. Todos ls natibos amaricanos de l cuntinente amaricano, por sue beç, tenerien benido de la Ásia atrabeç dua puonte glacial ne l Streito de Bering, antre la Rússia i l atual Alasca.

Dibersas naciones ouropeias ampeçórun a splorar defrentes regiones de ls Stados Ounidos al lhongo de l seclo XVI. L purmeiro splorador ouropeu a zambarcar an tierras amaricanas fui l eitaliano Giobanni Caboto, splorando la serbício de la Anglaterra, ne l atual Nuoba Iorque. An 1513, l spanhol Ponce de Lheón zambarcou na atual Flórida. An 1565, ls spanholes fundórun l purmeiro assentamiento permanente ne ls atuales Stados Ounidos, St. Augustine. Un seclo mais tarde, ls Franceses ampeçórun a splorar la bacie de l Mississípi, dando a toda la region l nome de Louisiana, an honra de l rei Luís XIV.

Motibos para sploraçon i colonizaçon eiditar

Ouropa eiditar

Durante l seclo XV i l seclo XVI, la Ouropa habie eimergido de la Eidade Média i entrado ne l Renacimiento. Ls crecentes zambolbimientos de la Ouropa nas árias de cultura, ciéncia i eiquenomie ancorajórun la sploraçon i la colonizaçon de nuobas regiones. Un crecimiento pul antresse de l daprendizado clássico criou un grande antresse an geografie i ua curjidade anteletual subre l mundo, que habie quaije zaparecido durante la Eidade Média. A la par, l crecimiento anteletual de l Renacimiento lhebou al zambolbimiento de las tecnologies marítimas neçairas para la rializaçon de lhongas biaiges ne l alto mar. Para alhá desso, la falta de metales preciosos (ouro i prata)na Ouropa, ancentibou ls ouropeus la buscáren nuobas tierras.

A la medida que Nuobos Monarcas ampeçórun a criar naciones i reinos, eilhes adquiriran l degrau de riqueza i poder neçairos para ampeçar tentatibas sistemáticas de sploraçon. Para alhá desso, a la medida an que la eiquenomie de la Ouropa ampeçou a rebibir, tornou-se claro que la purmeira nacion que ancontrasse ua rota direta de quemércio cun las Índias Ourientales prosperarie eiquenomicamente. Anton, ls ouropeus nun tenien coincimiento de la eisisténcia de l cuntinente amaricano. Cristóvão Colombo acraditaba que el poderie ancontrar ua rota para las Índias nabegando an direçon al oeste. Financiado pula corona spanhola, Colombo deixou la Spanha an 3 de agosto de 1492, ampeçando sue famosa biaige. Colombo, al tornar-se la purmeira pessona a pisar ne l cuntinente amaricano, assumira que el habie pisado nua ária çconhecida de las Índias.

Mas, feturos nabegadores ouropeus que splorórun la region debrebe çcubriran que la region çcubierta por Colombo era un nuobo cuntinente. A la esta ária ls ouropeus dórun l nome de Nuobo Mundo, creditando Colombo cun sue çcubierta. L cuntinente amaricano fui nomeado eibentualmente an houmenaige la Américo Bespúcio, un splorador eitaliano. Colombo morriu an 1506, inda acraditando que habie chegado a las Índias, anquanto la Spanha i l Pertual ampeçórun ls sfuorços de colonizaçon i cunquista de l cuntinente amaricano. La çcubierta de las Américas causou grande furor na Ouropa. L Nuobo Mundo oufrecie nuobas ouportunidades de poder, riqueza i abinturas. Debrebe, dibersos países ouropeus ampeçórun a splorar i a colonizar l cuntinente amaricano.

Las purmeiras naciones ouropéias la ampeçáren sfuorços de sploraçon i colonizaçon de las Américas fúrun la Spanha i l Pertual. Segundo l Tratado de Tordesilhas, assinado antre ls spanholes i ls pertueses, todas las tierras la oeste de la Linha de Tordesilhas pertencerian a la Spanha, i todas las tierras a la lheste pertencerian als pertueses. Durante las primneiras décadas de l seclo XVI, ls spanholes derrotórun ls astecas, ls maias i ls ancas. Ls spanholes colonizórun ua einorme ária que stende-se zde l sul de la América de l Sul até l que ye atualmente l sul de ls Stados Ounidos. L purmeiro assentamiento ouropeu fundado an território amaricano fui fundado an 1526, na atual Carolina de l Sul. Mas, este assentamiento fui abandonado ne l anho seguinte. Ls spanholes tamien fundórun l purmeiro assentamiento permanente, inda an eisisténcia an tiempos atuales, an atual território amaricano. Este assentamento, St. Augustine, fui fundado an 1565, ne l atual Stado de Flórida.

Durante la segunda metade de l seclo XVI i de l seclo XVII, ua nuoba geraçon de poténcias queloniales surgiran. Estas poténcias éran la Anglaterra, la Fráncia i ls Países Baixos. Las tierras que custituen atualmente l lheste de ls Stados Ounidos tornórun-se regiones atratibas para la anstalaçon de nuobas quelónias, por parte destas nuobas poténcias queloniales. Ambora estas tierras na América de l Norte stubíssen relatibamente próssimos a la Ouropa, la Spanha i l Pertual tenien pouco antresse nestas tierras.

Angleses i franceses yá habien ampeçado la sploraçon de l lheste de la América de l Norte ne l ampeço de l seclo XVI. Al lhongo deste seclo, ambos solamente splorórun i anstalórun postos comerciales nessa cuosta, mas nun fundórun assentamientos permanentes. A partir de l ampeço de l seclo XVII, tanto ls angleses quanto ls franceses ampeçórun la fundaçon de assentamientos permanentes na América de l Norte. La region cololizada puls franceses tornou-se coincida cumo Nuoba Fráncia, que ancluía ls atuales Stados amaricanos de Maine i Bermont.

Las purmeiras tentatibas anglesas bien-sucedidas de colonizaçon de la América de l Norte ocorrírun ne l ampeço de l seclo XVII, por bárias rezones. Durante esta era, l nacionalismo anglés creciu, i de la amenaça dua possible ambason de l Reino Ounido por parte de la Spanha, bien cumo por causa de l melitarismo protestante i de la adoraçon de la monarca Reina Eilizabeth. A la época, mas, la Anglaterra nun tenie antresse an criar un ampério quelonial. Al ambés desso, outras causas porbocórun la colonizaçon de la América de l Norte por parte de l angleses. Estes motibos ancluen l quemércio, la crecente superpopulaçon de la nacion i la busca por liberdade relegiosa.

Purmeiras quelónias eiditar

 Ber artigo percipal: Quelónia de Roanoke

Ls angleses por dibersas bezes tentórun fundar assentamientos permanentes na América de l Norte al lhongo de las redadeiras décadas de l seclo XVII. Estes assentamientos fúrun mal-sucedidos por dibersas rezones, ancluindo la falta de suprimientos eissenciales, ataques andígenas i l ambierno rigoroso de la region. Un de ls assentamientos mais bien-sucedidos fui la Quelónia de Roanoke, stablecida an 1586, na cuosta de la atual Carolina de l Norte por Walter Raleigh. L segundo nabio de reabastecimento, cuja chegada fui adiada por trés anhos debido a la guerra cun Spanha, nun ancontrou nanhun traço de l quelonos, çcubrindo solo a misteriosa palabra "CROATOAN" anscrito nua arble. Mais de cien homes, mulhieres i ninos habien zaparecido.

Chesapeake eiditar

L purmeiro assentamiento anglés permanente na América de l Norte, Jamestown, fui fundado an 1607, nua region chamada de Birgínia, nomeado an honra a la Reina Eilizabeth I, la Reina Birge. Este assentamiento fui fundado nua ilha ne l Riu James, próssimo al sou stuário cula Baía de Chesapeake. Jamestown, nomeado an houmenaige al Rei Carlos I de Anglaterra, yá anton, era multicultural. Anque la maiorie de ls quelonos séren británicos, outros quelonos tenien çcendéncia francesa, almana, irlandesa i eitaliana.

La fundaçon de Jamestown fui financiada pula Cumpanha Lhondrina de Birgínia. Esta ampresa speraba seguir l camino traçado puls bandeirantes spanholes, que era la busca de ouro i outros metales preciosos. Tenendo esto an minte, la cumpanha ambiou joalheiros i aristocratas, mas nanhun agricultor. Ls quelonos cumportórun cumo la cumpanha speraba. Sperando oubter to sou quemido atrabeç de l quemércio cula tribo andígena Powhatan, ls quelonos gastórun mui de sou tiempo buscando por ouro. Esto seneficou que l assentamiento era anstable socialmente, ua beç que cada un de ls quelonos sentian pouco cuntato social cun sue quemunidade, mas al ambés desso buscában por riquezas andibiduales. La falta de relacionamientos sociales na quemunidade fui agrabada pul fato de que todos ls quelonos einiciales, i la grande maiorie de ls quelonos que benirun posteriomente, éran homes. Sin mulhieres ó ninos para proteger, ls quelonos tenien pouco ancentibo para proteger sou assentamiento ó trabalhar an cunjunto pa l crecimiento a lhongo prazo de la quelónia.

Achados arqueológicos recentes andican que la region adonde Jamestown fui criada passara pul período mais sebero de seca an seclos na region. L quemércio de quemidos cun ls natibos andígenas de la region - specialmente milho - tornou-se cada beç mais defícel, i ls quelonos, sin cultibos, cognomeórun l purmeiro ambierno de la quelónia de Starbing Eiquipas - Tiempos de Fame. Solo un terço de ls quelonos subrebibírun al purmeiro ambierno. De fato, alguns decumientos andican que ciertos quelonos passórun a praticar l canibalismo para poder subrebibir. Jamestown subrebibiu al ambierno rigoroso de 1607-1608, an grande parte por causa de John Smith. Sou lema era "sin trabalho, sin comida", i sue fuorte altitude fui l suficiente para ourganizar la strutura de la quelónia an orde. Smith colocou ls quelonos para trabalhar, i tornou-se un amigo de Pocahontas, filha de l xefe andígena Powhatan, que fui capaç de fornecer la Jamestown mais quemidos.

John Smith salbou Jamestown, mas inda anfrentaba l zafio de tornar l assentamiento anglés lhucroso eiquenomicamente. Ouro i outros metales preciosos nun fúrun ancontrados na region durante ls próssimos anhos. An 1612, John Rolfe de ampeçou a cultibar tabaco an Jamestown. Este tabaco passou a ser bendido na Ouropa pula Cumpanha Lhondrina de Virgínia. L cultibo de tabaco mostrou-se un negócio altamente rentoso lhougo de ampeço. Jamestown prosperarie, nuobos quelonos anstalarian-se ne l assentamento, i l tabaco cuntinarie a ser la percipal fuonte de renda de Jamestown ne ls dous seclos seguintes. La cultibaçon de l tabaco eisige grande quantidade de mano-de-obra. Einicialmente, estes cultibos outelizában-se de mano-de-obra lhibre, ouropéia. Mas, a partir de 1619, ls agricultores de Jamestown passórun a fazer crecente uso de trabalho scrabo. 1619 tamien çtaca-se por ser l anho an que las purmeiras pessonas de l sexo feminino zambarcórun nun assentamiento anglés nas Américas.

La Quelónia de Virgínia passou a ser anton fuortemente anfluenciada pul cultibo de tabaco i pula propiadade de scrabos. Einicialmente, ls propietários de huortos de la Birgínia ampregában mano-de-obra branca, que trabalharian cumo agricultores por un período de tiempo. Mas, estes trabalhadores éran pobres, i poucas outras fuontes de renda stában çponibles para tales pessonas, a la parte de la agricultura. Estes trabalhadores renobában sous cuntratos al mássimo que podien. Esto lhebou a la rializaçon de l maior medo de l propietários de la Quelónia de Birgínia: la criaçon dua classe permanente de trabalhadores pobres, anfelizes i armados. An 1676, la Rebolta de Bacon ocorrerie por causa de defrenças antre la eilite i la classe trabalhadeira de la Birgínia. La rebolta fui lhiderada por Nathaniel Bacon, i çtruiu Jamstown. A partir de anton, l uso de l trabalho scrabo - mano-de-obra oubediente - tornou-se quemun al lhongo de la Birgínia.

La Birgínia dependia pesadamente de l quemércio anternacional. Al lhongo de l seclo XVII, pouquíssimas stradas fúrun custruídas. Por causa desso, i tamien por causa de la necidade de eirrigaçon pa l cultibo de tabaco, ls agricultores de la Birgínia stubírun cunfinados an bancos ne ls lhitorales de rius. La abundáncia de rius i riachos na Birgínia permitiu que las plantaçones çtanciassen-se ua de las outras. Por causa desso, trabalhadores andibiduales nas plantaçones morában eisolados, sin família, i apartados de sous bezinos mais próssimos por quilómetros. Esto fizo cun que la strutura social de la Birgínia pouco se zambolbisse al lhongo de l anhos, an cuntreste cula anfraestrutura social abançada de la Nuoba Anglaterra.

Outra causa de la çcentrelizaçon social na region de Chesapeake fui que la sociadade de la Birgínia era predominantemente secular. L negócio lhucratibo de l tabaco atraiu muitos homes nó-casados antressados an adquirir ua fuonte de renda. Cumo cunsequéncia, la maior parte de la populaçon de la Birgínia nun era recetiba a la religion. La quelónia nun atraiu muitos menistros relegiosos, i mesmo que tubisse, estes relegiosos anfrenarian grande deficuldade an custruir sues cungregaçones an regiones scassamente poboadas. Por esto, al cuntrário de l puritanos de la Nuoba Anglaterra, poucas eigreijas fúrun custruídas na Birgínia para serbiren cumo centros sociales i relegiosos.

La assembléia quelonial que habie gobernado la quelónia zde sou stablecimiento fui dissolbida, mas fui reinstalada an 1630. Debedie sou poder cun un gobernador scolhido pul gobierno de la Anglaterra. Nun nible mais regional, l poder de gobierno fui ambestido an cortes de cundados, cujos juízes scolhidos diretamente pul gobernador de la Birgínia.

Nuoba Anglaterra eiditar

Nun mui depuis de la fundaçon de Jamestown, ls angleses ampeçórun l porcesso de colonizaçon de la cuosta nordeste de ls atuales Stados Ounidos. L segundo assentamiento anglés permanente an tierra amaricano fui fundado na Nuoba Anglaterra, i fui fundado por dous grupos relegiosos defrentes. Ambos ls grupos éran a fabor dua reforma giral na Eigreija i de la eiliminaçon de eilemientos católicos na Eigreija de la Anglaterra. Anquanto que ls peregrinos buscórun salir de la Eigreija de la Anglaterra, ls puritanos querien reformá-la, atrabeç de la anstalaçon dua santa quemunidade nua sociadade que eilhes posteriomente custruirian ne l Nuobo Mundo.

Ls peregrinos eiditar

L purmeiro i menor de ls dous grupos relegiosos, ls peregrinos, oureginou-se dua pequeinha cungregaçon protestante an Scroby Manor, Anglaterra, de adonde ls nembros partiran rumo als Países Baixos. A la época, ls Países Baixos possuían la reputaçon de que l reino era ua nacion cada beç mais abierta als que sofrian perseguiçon. Ls emigrantes, mas, tornórun-se cada beç mais ansastifeitos cula crecente anfluéncia de ls nerlandeses an sues fés, i cun baixas cundiçones eiquenómicas. Estes emigrantes tamien sofrírun algua perseguiçon, motibado pul fato de que l gobierno nerlandés aliara-se recentemente cul Rei anglés James I de Anglaterra. Cumo resultado, alguns deilhes juntórun-se a a un grupo maior de separatistas que habien cuntinado a morar na Anglaterra. Este grupo separatista, anton, nabegórun rumo al Nuobo Mundo, outonomeando-se "peregrinos".

Estes homes i mulhieres ambarcórun ne l Mayflower, cula antençon de zambarcar ne l lhitoral norte de la region que era anton coincida cumo Birgínia - adonde atualmente queda partes de la cidade de Nuoba Iorque. Mas, l Mayflower fui oubrigado a mudar de curso durante la biaige, por causa dua tempestade. Cumo cunsequéncia, eilhes zambarcórun ne l que ye atualmente l Massachusetts, i zambarcórun ne l lhitoral oeste de l Cabo Rod. Antes de zambarcáren, ls peregrinos screbírun l Mayflower Cumpat, un decumiento na qual estes quelonos dában la si própios grandes poderes de outo-gobierno. An 21 de dezembre de 1620, ls quelonos stabelírun un assentamiento permanente, adonde atualmente queda la cidade de Plymouth.

Cumo ls quelonos de Jamestown, ls peregrinos tubírun un defícel purmeiro ambierno, mais rigoroso de l que l anfrentado puls quelonos an Jamestown. Ls quelonos an Plymouth nun tubírun tiempo suficiente para cultibar qualesquier plantaçones, i al lhongo de l ambierno, la maiorie de ls quelonos morrera de fame - ancluindo l lhíder James Carber - se nun pul friu. Willian Bradford fui scolhdo para sustituir Caber na primabera de 1621. Mais tarde neste anho, ls quelonos tubírun la ajuda de Squanto i Samoset, dous natibos amaricanos que habien daprendido a falar anglés. L outonho deste anho trouxe grandes colheitas, i la purmeira Açon de Grácias fui rializada.

Ls puritanos eiditar

Un segundo grupos de quelonos stableciu la Quelónia de la Baía de Massachusetts an 1629. Este grupo fui l de l puritanos, que buscaba reformar la Eigreija Anglicana atrabeç de la criaçon dua nuoba i pura eigreija ne l Nuobo Mundo. Esta spediçon cunsistiu-se an 400 puritanos, cumbocados pula Cumpanha de la Baía de Massachusetts. An dous anhos, outros dous mil puritanos zambarcórun na América, an óndias sucessibas de eimigraçon coincidas cumo la "Grande Migraçon". Ne l Nuobo Mundo, ls puritanos criórun ua sociadade perfundamente relegiosa, mas politicamente inobadora, que inda perdura atualmente ne ls Stados Ounidos.

Acradita-se popularmente que ls puritanos benirun para la América buscando por liberdade relegiosa, ambora un palabra mais correto serie "dominaçon relegiosa". Eilhes sperában que l Nuobo Mundo fusse ua "nacion de redençon". Ambora ls puritanos tubíssen fugido de la represson relegiosa na Anglaterra, eilhes nun pretendian stablecer toleráncia relegiosa ne l Nuobo Mundo. La sociadade eideal de ls puritanos era l de "ua nacion de santos", ó de "ua cidade arriba dua colina" , ua sociadade perfundamente relegiosa que serbirieb cumo un eisemplo para la Ouropa a stimular la cumberson an massa pa l puritanismo. Por eisemplo, l teólogo Roger Williams bino para Massachusetts para pregar toleráncia relegiosa, separaçon de la Eigreija i Stado, i un cumpleto corte cula Eigreija Anglicana. Por estas açones, Williams fui banido de Massachusetts. El saliu de Massachusetts i fondou la Quelónia de Rhode Island, que debrebe tornarie-se un grande centro de atraçon para pessonas que buscában cumpleta toleráncia relegiosa, anclusibe pessonas fugindo de l puritanismo de Massachusetts. Outro eisemplo amportante ye Anne Hutchinson, que praticaba l antinomianismo, adonde la anterpretaçon pessonal de todas las pessonas de las palabras de Dius éran eiguales. Cumo Williams, eilha acraditaba an toleráncia relegiosa i lhiberdade de pensamiento. Por açones, eilha fui oubrigada a silar-se an Rhode Island.

Cumo sue natureza relegiosa, la strutura política de las quelónias puritanas ye frequentemente mal-antendida. Oufeciales éran eileitos pula quemunidade, mas solo pessonas brancas de l sexo masculino, nembros dua eigreija cungregacionalista podien botar. De la perspetiba atual de democracie amaricana, la sociadade puritana nun ye ua democracie. Oufeciales nun tenien nanhue respunsablidade cula quemunidade - sue funçon era serbir Dius atrabeç de la admenistraçon de la quemunidade. Mas, tamien nun era ua teocracie - menistros cungregacionalistas nó tenien poderes speciales ne l gobierno. Segundo padrones atuales de política de la Ouropa, las quelónias puritanas éran politicamente lhiberales - mais de l que qualquiera paíç ouropeu an tiempos atuales. Por esto, la estrutura política de la sociadade puritana puode tener assumido la forma dua democracie, cun énfase na birtude cíbica que caraterizarie la sociadade amaricana pós-rebolucionária.

Socialmente, la sociadade puritana era cunserbadora. Naide podie bibir solico, por medo que sues tentaçones lhebassen a ua corrupçon moral de to la sociadade puritana. Por causa que l casamento giralmente ocorria drento de la lhocalizaçon geográfica de la família, drento de bárias geraçones dibersas "cidade"s parecian mais clanas, cumpuostos por bárias grandes famílias anter-casadas. La fuorça de la sociadade puritana refletie-se an sues anstituiçones - mais specificamente, sues eigreijas, sedes de munecípio i fuorça melitante. Speraba-se de cada nembro de la quemunidade puritana partecipaçon nestas trés ourganizaçones, assi garantindo la sigurança moral, política i melitar de sue quemunidade. Ambora alguns caraterizen la fuorça de la sociadade puritana cumo repressiba, outros crénen que la sociadade puritana ye la base de ls balores amaricanos, an birtude cíbica, i ua base eissencial al zambolbimiento de la democracie.

Eiquenomicamente, ls puritanos fúrun bien-sucedidos. Al cuntrário de la andústria de tabaco i outros perdutos agropecuários boltados primariamente a la sportaçon, la eiquenomie puritana staba baseada primariamente na agricultura de susisténcia, atrabeç de l sfuorços de agricultores andibiduales, que cultibában suficientes colheitas para gerar l quemido neçairo para abastecer sue família, mais un scesso que podie ser trocado cun outros comerciantes por outros perdutos que ls agricultores nun podien porduzir por si mesmos. La qualidade de la eiquenomie de la Nuoba Anglaterra era maior de l que an Chesapeake. An outro lhado, lhíderes de cidades de la Nuoba Anglaterra poderien lhiteralmente alugar famílias pobres de la cidade para qualquiera pessona que podie arcar cun ls custos de aluguel i de alimentaçon destas famílias, cumo ua forma barata de mano-de-obra. Para alhá de ser un amportante centro agrário, la Nuoba Anglaterra tornou-se tamien un centro mercantil i fabricador de nabios amportantes, i frequentemente serbia cumo centro ouperacional pa l quemércio rializado antre l Sul i la Ouropa.

Las quelónias centrales eiditar

Las quelónias centrales, que cunsisten ne ls atuales Stados de Nuoba Iorque, Pensilbánia, Delaware i Maryland, éran caratelizadas por un grande degrau de dibersidade eiquenómica, relegiosa i étnica. Muitos eimigrantes nerlandeses i irlandeses anstalórun-se nestas regiones.

L Sul eiditar

Las quelónias de la region Sul de las antigas Treze Quelónias éran la Carolina de l Norte, la Carolina de l Sul, la Geórgia i la Birgínia. Por bezes, Maryland, ua region de frunteira, ye agrupado nas quelónias de l Sul.

Até la década de 1720, la maiorie de ls agricultores na region Sul de ls Stados Ounidos tenien pouca eiducaçon, la caçar animales salbaiges la pie, i tenendo bubidas alcoólicas i l jogo cumo percipales passatempos. Anton, ua nuoba geraçon de agricultores passou a custruir grandes mansones, i la caçar animales salbaiges montando cabalhos. Mulhieres an famílias cun buonas cundiçones financeiras baseában-se na cultura británica, lhendo rebistas i outelizando bestuário que stubisse na moda, probenientes de l Reino Ounido.

Ua beç que las mulhieres casában, eilhas superbisionában ls scrabos que trabalhában na residéncia, i dedicában-se a eilaborar jantares i fiestas. Tal fenómeno cultural acunteciu mais atibamente an Charleston, un porto mobimentado.

Ls escrabos que trabalhában nas plantaçones de tabaco i arroç ne l Sul amaricano fúrun trazidos an sue grande maiorie de la África Central i Oucidental. La scrabidon nas antigas Treze Quelónias era mui oupressiba, i era passada de geraçon la geraçon, sendo que ls scrabos nun possuían dreitos lhegales. An 1700, eisistian aprossimadamente 9,6 mil scrabos na region de Chesapeake, i alguas cientos nas Carolinas. Aprossimadamente 170 mil africanos fúrun trazidos nas cinco décadas seguintes. An 1750, las Treze Quelónias possuían mais de 250 mil scrabos. Nas Carolinas, ls scrabos cumpunhan cerca de 60% de la populaçon lhocal. La maiorie de la populaçon scraba na Carolina de l Sul naciu na África, por causa de las altas taxas de mortalidade nas Carolinas, maiores de l que ne l restante de las quelónias británicas na América de l Norte, anquanto que metade de ls scrabos na Birgínia i an Maryland naciu nas quelónias.

Las Carolinas eiditar

La purmeira tentatiba de assentamiento de l Sul pula Anglaterra fui la porbíncia de Carolina. Un grupo de Propietários de l Senhor, sperando que ua nuoba quelónia ne l Sul se tornasse tan lhucratiba cumo aqueilha de Jamestown, oubtebe cunsentimiento rial de la Corona anglesa pa l assentamiento de las Carolinas an 1663. Mas, fui solamente an 1670 que un assentamiento anglés fui fundado nas Carolinas. Este ancluía anton ambos ls atuales stados amaricanos de Carolina de l Norte, Carolina de l Sul i la Geórgia. Mas, estes sfuorços einiciales resultórun an falha, ua beç que ancentibos para la eimigraçon al Sul nun eisistian. Mas, ls Senhores juntórun sous capitales remanescentes i financiórun ua misson de assentamiento na region, lhiderada por John West. La spediçon lhocalizou terrenos férteis i que podien ser defendidos, na region adonde atualmente queda la cidade de Charleston, Carolina de l Sul (region central de las Carolinas) - antes Charles Town, an houmenaige al Rei Carlos II de Anglaterra - assi ampeçando la colonizaçon británica de la region Sul de las 13 quelónias. Ls quelonos oureginales na Carolina de l Sul lhucrórun cul quemércio scrabo i de piels. L cultibo de arroç fui antroduzido na década de 1690. L norte i l sul de las Carolinas cuntinou cumo ua region eisolada, de frunteira, durante este período.

Einicialmente, la region central de las Carolinas era debedida politicamente. La cumposiçon étnica de l centro de las Carolinas era cumpuosta puls quelonos británicos oureginales, un grupo de ricos propietários de scrabos, i por ua quemunidade francófona. Dibersas guerras de frunteira i guerrilhas ocorrírun durante la Guerra de l Rei Willian i de la Guerra de la Reina Ana, que lhebórun a atritos eiquenómicos i políticos antre mercantes i agricultores. L zastre de la Guerra de Yamase an 1715 zamcadeou ua década de anstablidade política. Por buolta de 1729, las Carolinas, até anton cuntroladas puls Propietários de l Senhor, fúrun bendidas al gobierno británico, por causa de l colapso de l gobierno quelonial de la region.

Geórgia eiditar

James Oglethorpe ye muitas bezes bisto cumo l fundador de la Quelónia de Geórgia. Un nembro de l parlamiento británico, Oglethorpe custruiu las fundaçones de la colonizaçon de la Geórgia. A la época, tensones antre la Spanha i l Reino Ounido éran mui altas, i muitos de la populaçon de las Carolinas temian un possible ataque spanhol bie sue quelónia de Flórida. La Geórgia era un território çputado pul Reino Ounido i pula Spanha, i se lhocalizaba antre la quelónia británica de Carolina i la quelónia spanhola de Flórida. A la época, questumaba-se mandar británicos andibidados i que nun pagában sues díbedas diretamente para la prison, mas Oglethorpe decidiu ambiar pessonas andibidadas i que nun tenien cumo pagar sues díbedas pa l sul de las Carolinas, region que tornarie-se posteriomente la Geórgia. Esto fazerie cun que l Reino Ounido se lhibrasse de pessonas cunsidradas nun deseiables, i a la par, fornecerie als británicos ua base adonde poderien atacar la Flórida. Ls purmeiros quelonos británicos zambarcórun na nuoba quelónia de Geórgia an 1733.

La Geórgia staba stablecida an percípios stritamente moralísticos. La scrabidon era proibida, bien cumo bubidas alcólicas i outras formas de suposta eimoralidade. Mas, la rialidade de la quelónia staba lhoinge de l eideal. Ls colonistas de la Geórgia stában çcontentes cun sou stilo de bida puritano, i dezírun que la quelónia nun poderie cumpetir eiquenomicamente cun las plantaçones de arroç de las Carolinas. La Geórgia de ampeço nun prosperou, mas lhougo passado la remoçon de las restriçones, la Geórgia prosperou eiquenomicamente, tanto quanto las Carolinas.

Las quelónias de l sul tenien, defrentemente de las de l norte, ua agricultura que se focaba mais na formaçon de lhatifúndios, pus ls materies deilhi retirados éran ousados pula Corona Anglesa para alimentar l mercado anternacional, debido a las possiblidades de cultibo de l clima mais ameno que se geraba pula sue aprossimaçon de l trópicos.